Historia Apartamentu

W 1927 r., gdy dowódcą 2. Pułku Saperów Kaniowskich był ppłk Stanisław Magnuszewski (1926-1932), rozpoczął on starania o parcelację Rudy Czechowskiej. Do koordynowania tej sprawy wyznaczył kpt. Michała Firlejczyka, pełniącego obowiązki kwatermistrza pułku. Po uzyskaniu odpowiednich zgód i pozwoleń w 1930 r. odbyły się prace miernicze, losowanie działek między oficerami i podoficerami, a następnie rozpoczęto budowę domków.

Działania takie były podyktowane niewystarczającą ilością mieszkań na terenie koszar dla kadry zawodowej pułku. Z tych samych powodów, zapewne w tym samym okresie podjęto decyzję o podjęciu stosownych działań zmierzających do wybudowania dwóch wojskowych bloków dla oficerów i podoficerów zawodowych na terenie należącym do wojska, w pobliżu koszar. Powstały one z Funduszu Kwaterunku Wojskowego. Kierownikiem prac budowlanych był puławski arch. Kazimierz Firlejczyk a wykonawcą firma ,,inż. Antuszewski” z Lublina. Podczas prowadzonych prac budowlanych w latach 1928-1929 w 1928 r. doszło do strajku robotników murarskich pracujących przy jednym z nieokreślonych budynków wojskowych. Strajkujący w liczbie ponad 50 osób domagali się 16% podwyżki płac.

Blok oficerski, zlokalizowany przy obecnej ul. Wojska Polskiego, był zaprojektowany przez inż. arch. Aleksandra Sygietyńskiego i Brunona Zborowskiego i został ukończony 1 grudnia 1929 r. Posiadał on 13 mieszkań na które składało się 49 izb mieszkalnych, a jego kubatura wynosiła 6349 m2. Podobny budynek, jak w Puławach, wybudowano w: Brodnicy, Brześciu nad Bugiem, Brzeżanach, Inowrocławiu, Jarosławiu, Kobryniu, Kutnie, Prużanach, Równem, Sandomierzu i Włodawie.

Z kolei blok podoficerski, zlokalizowany przy obecnej Alei Partyzantów, był zaprojektowany przez arch. Władysława Polkowskiego. Na pewno prace przy jego budowie były wykonywane już w maju 1928 r. Został on ukończony 4 grudnia 1929 r. Posiadał on 18 mieszkań na które składało się 46 izb mieszkalnych a jego kubatura wynosiła 5323 m2. Podobny budynek, jak w Puławach, wybudowano w: Grodnie, Kutnie i w Równie.

W budynku podoficerskim do 1939 r. mieszkali różni podoficerowie ze swoimi rodzinami. W przypadku niektórych mieszkań ulegały one zmianie co do osoby ich właściciela. I tak w mieszkaniu: pod nr 1 mieszkał chor. Kazimierz Maculewicz, a po nim st. sierż. Józef Zychowicz; pod nr 2 mieszkał plut. Józef Podkomorzy, pod nr 3 mieszkał dozorca Nogalski, pod nr 4 mieszkał st. sierż. Marcin Iwiński, pod nr 5 mieszkał sierż. Józef Stelmaszyk, pod nr 6 mieszkał sierż. Antoni Szostak, pod nr 7 mieszkał st. sierż. Antoni Herman, pod nr 8 mieszkał plut. Andrzej Flisiński, pod nr 9 mieszkał sierż. Jan Pawlik, pod nr 10 mieszkał sierż. Stanisław Cierpisz, pod nr 11 mieszkał sierż. Józef Łodziana, pod nr 12 mieszkał sierż. Władysław Laskowski a po nim st. sierż. Piotr Jegorow, pod nr 13 mieszkał plut. Kazimierz Muszyński, pod nr 14 mieszkali kolejno st. sierż. Wacław Szczepiński, st. sierż. Kazimierz Wiśniewski, a po nim st. sierż. Franciszek Wolny; pod nr 15 mieszkali kolejno st. sierż. Zygmunt Chorosz, sierż. Tadeusz Kilian, a po nim st. sierż. Wincenty Kaczmarczyk; pod nr 16 mieszkał plut. Bazyli Antonowicz, pod nr 17 mieszkał st. sierż. Mieczysław Dworakowski, a pod nr 18 mieszkał sierż. Stanisław Makowski.